Քաղաքական դաշտը Հայաստանում Գահերի խաղի ֆանտաստիկ տարբերակն է։ Կար ժամանակ, երբ ընտրում էին հանդերձյալները՝ արտագաղթածները մեկ օրով ի հայտ էին գալիս, ու ստանում էինք Սերժ Սարգսյան ու Ռոբերտ Քոչարյան։ Մեր օրերն ավելի ֆանտաստիկ են։
Օրինակ՝ մեկ շնչին հասնում է տասը ֆեյք էջ, տասը շնչին՝ հարյուրը, դե եկ ու հանրային կարծիք մի ձևավորի։ Բայց, երբ դրանք էլ քչություն են անում, օգնության են գալիս ծանոթ-բարեկամներն ու ինչու՞ չէ, ոխերիմ թշնամիները. այստեղ կարող են գտնել ընդհանուր հետաքրքրություն ու լծվել հանրային կարծիքի ձևավորմանը.
-Սա դեռ այն Քոչարյանի ալիքում ծախված էր։
Ինչ-որ մեկը վարկերի թվին գումարում է ենթադրյալ «ծախվածի գումարը», հավասար է դնում ու ստանում միայն վարկերի գումարը. լավ էլի, առաջին անգամ ինքդ քեզ հարց տուր, բա էս ամենն ընդամենը բարձր մնացած ինքնասիրության գինն էր, արժե՞ր։ Մտքերն էլի ինչ-որ մեկը պիտի ընդհատի.
-Էս ոչնչի չհասած ու դիակների վրա հաստատվածն ավելի լավն է (ինքն իր ֆեյքից, կամ էլ մի քանիսին կխնդրի լավության կարգով կգրեն էլի)։
- Պետք լինի կթքեմ էլ, ես դրա լիազորությունն ունեմ, ի դեպ, հաջորդը՝ հենց քո վրա…
Այ այստեղ կասեի՝ մի րոպե, սա վերջին անգամը լինի. հնարավոր է՝ դու վերջին թքողը լինես ձեր թիմի ու հետո քեզանից պահանջած հաշվի տակ մնաս…